W starożytności istniało wiele rodzajów pism. W Mezopotamii wykształciło się pismo klinowe. Charakterystyczny kształt pisma był rezultatem żłobienia w tabliczkach z miękkiej gliny rylcem wykonanym z trzciny lub kości o trójkątnym przekroju. Po zapisaniu tabliczki wypalano, stąd można spotkać różnorodne odcienie gliny, od jasnej czerwieni do głębokiej czerni. Zespoły kresek pionowych, poziomych i ukośnych oznaczały całe wyrazy, z czasem przekształcając się w pismo sylabowe. Glina nie była jedynym materiałem do utrwalania myśli, należał do nich także metal np. srebro, po którym pisano rylcem. Dzięki pismu, król Babilończyków Hammurabi zapisał kodeks. Jest to pierwszy zbiór praw.
Pismo klinowe
Inny system piśmiennictwa stworzyli Egipcjanie. Hieroglify miały początkowo charakter obrazowy (ideograficzny), co oznaczało, iż jeden znak odpowiadał (zazwyczaj) jednemu wyrazowi. Z czasem uległy uproszczeniom, w wyniku, którego powstało pismo hieratyczne i pismo demotyczne (tzw. pismo dla ludu). Pismem posługiwali się tylko specjalnie do tego celu szkoleni skrybowie oraz warstwa kapłańska, w tym sam faraon. Zawód pisarza był bardzo szanowany. Hieroglifów używano głównie jako pisma monumentalnego dla tekstów religijnych. Starożytni Egipcjanie używali papirusu jako materiału piśmienniczego oraz kamienia do tworzenia napisów pomnikowych (np. w grobowcach faraonów), a w późniejszym czasie pergaminu. Najstarszy zwój papirusowy z zapisanymi hieroglifami pochodzi aż z ok. 2400 r. przed Chrystusem. Do łączenia papirusów Egipcjanom służył klej, który wyrabiany był ze skór zwierzęcych oraz kości lub mleka (tzw. kazeina). Egipcjanie pisali także książki. Książka egipska posiadała wówczas formę zwoju. Najpopularniejszym rodzajem książki była tzw. „Księga umarłych”, którą wkładano do grobu jako pomoc w wędrówce do królestwa cieni. Hieroglify odczytane zostały dopiero w 1822 r przez Jeana Francoisa Champolliona (1790-1832). Odczytał je dzięki kamieniowi z Rosetty, który został odkryty dzięki wyprawom Napoleona na Egipt w 1798 roku. Kamień ten zawierał tekst w językach greckim i egipskim.
Egipskie hieroglify
Chińczycy wykształcili swoje własne odrębne pismo. Ich pismo wykształciło się z wcześniejszego pisma obrazkowego, jednak stopniowo elementy piktograficzne całkowicie zaginęły. Początkowo Chińczycy pisali na kościach i korze drzew, ale potem na papierze. Do najstarszych zabytków pisma chińskiego należą napisy wróżebne na kościach zwierząt, pochodzące z XV wieku p.n.e.
pismo chińskie
Starożytni Grecy stworzyli dwa rodzaje pisma. Pierwszym było pismo linearne A, które nie zostało jeszcze rozczytane. Istniało także drugie pismo, które zostało odczytane tzw. pismo linearne B. Materiał używany przez starożytnych Greków do utrwalania tekstu był bardzo różnorodny, począwszy od liści palmowych, korę drzew, płótno, skończywszy na papirusie i tabliczkach metalowych lub drewnianych. Dzięki pismu greckiemu możemy czytać książki takie jak „Iliada” lub „Odyseja” Homera i wiele innych.
pismo greckie
Około 1700 r. p. n. e. powstał pierwszy alfabet. Pierwsi alfabet stworzyli Fenicjanie, który zawierał 22 litery. Z tej wersji fenickiej powstał alfabet grecki, który z kolei przekształcił się w litery łacińskie, stosowane dzisiaj w wielu regionach świata.
0 komentarze:
Prześlij komentarz